‘Allèh nog eine dan’, klónk ’t väöraafgaond aan de oetreuping door de Beegse keffee’s. ‘Wae zou noe toch dae nuje Prins waere?’, waor de vraog die konstant herrees. Nao waeke en maonje van stilte en zwiege waor dit jaor de iër aan Marc en Marloes, óm eindelik nao al dae’n tied de scepter van Beeg in hanj te kriege. Nog eine van Savelkoul, ’t zit in ’t blood. En wat ein gaaf Prinsepaar en waat dege ze ’t good!

Al iërder dae’n oetreupingsdaag, róndj ’n oer of 5, wóste Bas en Jet dat ze de jeug väörop ginge, en dat mit ein Prinsekostuum om ’t lief. Jan en Lilian van de nuuj hermenie veugde zich d’rbie, gevolg door They en Marie-Christine; dit jaor ein bietje ekstra van de pertie. Zóa waor de bubs weer bie-ein en klaor óm te knalle, laot ’t mer beginne dat karnavalle!

De Vastelaovesmäöle in Beeg begoos weer te laeve en te sjittere van prach, wie me dat hie in Beeg óngerein ouch waal van ein verwach. Nao ein flitsend bezeuk aan de vrouwluujzitting, kaom dae Zawpenstrein op gang langs Genk, wo de Alpenzusjes optroje, waat eine prank. Gelukkig smaakde de ‘pientjes’ en waore d’r nog get Beegse Roepoepers vriendjes, die ’t gezelsjap toch nog tot traone wós te reure. Prins Marc haet zich dit jaor dèkker de sjuuf gesjnap en ouch in Belsj bloos ‘r zich weer 1000 kleure.

Ein kort seizoen mit ’t zelfde aantal aktiviteite, vreug väöl van eine miensj en dat höbbe ós hóaghede geweite. Daag in en daag oet waore ze mit ein óngerwaeg en op paad, bie de gedachte begint mènnigein al te zweite. Ouch Nuchter Vertroch wós dit jaor neet van genóg kriege. Ze höbbe zelfs de tillevizie gehaold door mit Kartoesj gans internet vol te sjrieve. ’t LVK waor wie dan ouch toebedeild aan die mit dat denske, mer weer zeen kotsegruetsj op die oranje prengele, hie oet ’t landj van Frenske.

En plots pardoes waor ’t dan dónderdig, ’t begin van die daag wo me zich al tieje op haw gespich. De Zawpenstrein denderde väöroet richting ’t Reubelendj, wo zich dit jaor ederein aan de nötte Primus haet gebrendj. Burgervader en anger vereiniginge oet de aw gemeinte Bor nómme zich óngerein op de hak, mer de Zawpense waore weer mit de meiste, volle bak.

Vriedes waor ’t dan tied aan de kids van de bazissjóal oet de Bichter kerne, ofsjóan ’t waer neet gans mitzaot wós jederein zich lekker sprèngentaere op te werme. ’s Aoves mit eine dikke jas nao de Aurora-saloon wo ’t al oetzaog wie eine cartoon. Roepoepersklanke klónke wie ein wildj weste ‘zóa good’, mer toch miste ederein dae gróate man op de piccolo mit dae biezunjere kojbojhood. Waarsjienlik aan de whiskey mit de leve heer, kik Herman wie dan ouch mit eine lach op zien vrunj neer!

De róndjgank van Daag en Nach rabbelde wie ‘nne wèkker mit volle krach, ouch al waor ’t väör sommige mer ein korte nach. Menig uigske waor nog klein, toen de hofkapel al sjlingers bie Aurora ‘nt hange waor mit pien aan ’t brein. De awwe väörzitter Gene woort nog beneump tot Senator, natuurlik väör al die oere die d’r in de Zawpense haw geduujd, dèkker mit beer dan mit water. De Prinseróndjgank mit Festwies en Boriscka, mer zónger hunne Harie rechtsväör, want dae ging ós ouch opèns nao ‘t Walhalla. Es se ’s aoves dan dien ouge deegs sjloetse, huerde se toch ein trompötje van baove gans flinterfien mit foetse. Vastelaovend is viere en dich van ’t lache bepisse, mer w’r mótte stil blieve staon bie de luuj die v’r mit z’n allen zóa zulle blieve misse.

In de rouk van ’t pyjamabal bie Aurora is de Zawpenstrein tot stilsjtand gekómme, wo zich eine houp luuj de koppien mit dat iëste glaeske beer verdrónge. Gank dich mer es douche, vinstere aop en ein lepke äöver d’n tap, drek door nao ’t Beegter Vastelaoveskonkoer; en rap. Mit 3 keffee’s en ederein de tesj vol moneys ging dit jaor de pries nao de Sjonnies.

Ein spek en ei óntbijt duit eine miensj good. Väöral op Vastelaovesmaonjig, mit ein sjneke zwartbrood. D’n optoch haw dit jaor ein nuuj route mit hiël get stops en de einzelgängerpries ging nao Jan Jacobs. D’n iëste optoch ouch wo bie m’n stilstóng bie ’t verlees van Beegs iërste Prinsepaar Pierre en Fien, zóa raar. Bie de klein groepe waor ‘Dat is waal dudelik’ op zeuk nao eine nuje väör in ’t patternaat, wodoor ze nao d’n optoch hiël get beer hawwe gehad, lekker zaat. ‘Gewuen ómdat ’t kènt’ wós de zjurie ’t meis te sjarmere, mit hunne kabel wo ze mit in Beeg de ganse stoep versjangelere. Nao de stoet waor ’t nog erg gezellig bie Aurora en Beeg raakde ’t bèd weer laat, adieje wah.

Dan stuis se dao op deensdig, vol goje mood. Die daag zitte d’r op, mer wat waor ’t weer good. De lèste kiër vlemme, sprènge, zènge en swinge bie de Beegter Bènnezitting koos ós dat geveul neet verdringe. De ammezjuurpries ging dit jaor nao Philip Schiffler, dae jóng van Zitterd, dae al daag in Beeg mit zien sjuuf sjittert. Eder jaor opnuuj kump dae Vastelaovend weer dunbie, mer väördas se ’t wèts zeen die daag alweer óm en väörbie. Noe stuis se hie get te kieke en dènk se trök aan ’t begin en dat geuf dich väör volgend jaor weer nuje zin!

Dat klein vuurke dat in ós alle funkelt, brunk ós same, dat is ‘t deugzaamste. En dat hilt ós bie ein, ’t väörnaamste. Mit Frenkse in de hens, zèng v’r nog eine kiër mit zien alle. Óngerein zul v’r door datzelfde vuur gaon, w’r laote ós neet valle. Ouch al brent die vlam mer ein paar daag per jaor op zien bès, weer zeen Beeg en v’r kieke neet nao de res. Weer drènke ós drek nog eine op alles wat hie gebäört, wat d’r gewaes is en nog geit kómme. En kóm, allèh…, noe staek die brak in de fik, verdomme!